Νίκος Ξυδάκης “Βρέχει στην Εθνική Οδό” Κήπος Μεγάρου Μουσικής 14/9/13

Δεν είμαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να γράψω για τον Ξυδάκη. “Η εκδίκηση της γυφτιάς” παιγμένη σε ανανεωμένη εκδοχή με νέους συντελεστές, την έγκριση και τη συμμετοχή του ιδίου κάτι μου έκανε!

Και αφού έχασα στον Κήπο του Μεγάρου τους Imam Baildi και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη με το πάρτι του καλά να πάθω. Η συναυλία του Ξυδάκη ήταν η τελευταία από ένα μεγάλο πακέτο συναυλιών που δόθηκαν στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής με τη χορηγία του ΟΤΕ και πολύ προσιτή τιμή εισιτηρίου για το κοινό. Από ότι διάβασα στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Έτσι και η βραδιά του Σαββάτου στις 14/9 μας βρήκε σε ένα γεμάτο κήπο (γύρω στα 1500 άτομα). Πολύ ωραίος χώρος, ένα όμορφο πάρκο με γκαζόν, δέντρα, υπαίθρια μπαρ και το πιο σημαντικό, καλή ακουστική.

Να ξεκινήσω από τα άσχημα. Ο Νίκος Ξυδάκης, θα επαναλάβω χωρίς να είμαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος, θεωρώ ότι είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο της ελληνική έντεχνης και λαϊκής σκηνής. Ένας μεγάλος δημιουργός που τα τραγούδια του αντέχουν στο χρόνο και τα ξέρουν όλοι. Σαν ερμηνευτής, δυστυχώς πλέον δεν τα πάει και τόσο καλά. Απόρησα στα 2-3 πρώτα τραγούδια με τις φιλότιμες προσπάθειές του να ακουστεί έστω συμπαθητικός. Στη συνέχεια το ισορρόπησε βέβαια αλλά το τραγουδιστικό μέρος όχι απλώς σώθηκε αλλά ανυψώθηκε από τους υπόλοιπους συντελεστές μουσικής αυτής της βραδιάς. Να αναφέρουμε εδώ λοιπόν τους καλλιτέχνες που ερμήνευσαν τα τραγούδια είτε όπως ακριβώς είναι, είτε σε νέες μοντέρνες εκδοχές. Η Γεωργία Νταγάκη με μια βαθιά εκφραστική φωνή, είπε τα τραγούδια της Ελευθερίας Αρβανιτάκη εκπληκτικά. Μάλιστα παίζοντας και λύρα! Ο Ηλίας Βαμβακούσης με blues και acoustic rock διάθεση είπε μεταξύ άλλως το θρυλικό “Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι”. Ο Γιώργης Χριστοδούλου τραγούδησε σε στυλ μπόσα νόβα και πριν το φινάλε το highlight της βραδιάς: Οι Pop Eye, προσθήκη της τελευταίας στιγμής, έπαιξαν σε electro ρυθμούς τέσσερα από τα πιο γνωστά τραγούδια του συνθέτη, όπως το “Στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία”. Mε τα beat τους, έδωσαν νόημα στον όρο “διασκευή” και κατάφεραν σχεδόν να ξεσηκώσουν και τον ίδιο τον Ξυδάκη, ο οποίος τους παρακολουθούσε με θαυμασμό και απορία, χαμογελώντας. Το κοινό ανταποκρίθηκε ή μάλλον ξεσάλωσε για τα δεδομένα της βραδιάς με παλαμάκια και τραγούδι και η βραδιά έφτασε στην κορύφωσή της.

Οι Pop Eye ήταν μια μεγάλη ανακάλυψη. Πάντως μετά από δυο ώρες και κάτι ψιλά έφυγα εντέλει απόλυτα ικανοποιημένος.

Προς τιμήν του κ. Ξυδάκη, που δείχνει και το μέγεθος της καλλιτεχνικής του εμβέλειας, αλλά και του σεβασμού που έχει για το κοινό του και τους συνεργάτες του, ούτε για μια στιγμή δεν αποχώρησε από τη σκηνή. Ούτε για μια στιγμή!