Ταξίδι στα 80’s No 1 (The beginning) - 10 ταινίες που δεν ντρέπομαι να πω ότι είδα!

Nο 1. Raiders of the lost ark (1981) Action Adventure

Σάββατο στο φροντιστήριο αγγλικών, χωρίς υπότιτλους για listening! Όλη η τάξη ενθουσιασμένη! Fun, γέλιο, δράση και πολύ αγωνία σε ένα ονειρικό Hollywood πακέτο περιπέτειας.

Highlights: Η πέτρινη μπάλα να κυνηγάει τον Indiana στην αρχική σκηνή. Λούνα παρκ φάση!

Δείτε το τρέιλερ

No 2. Ghostbusters (1984) Fantasy Comedy Science Fiction

Θρυλική ταινία της εποχής που βλέπεται άνετα και σήμερα. Πολύ εφέ (ναι εφέ, μπορεί να μην ήταν CGI αλλά ήταν εφέ, ντάξει;), αισθησιακή Sigourney Weaver και ένα πρωτότυπο σενάριο δημιούργησαν μια μεγάλη επιτυχία. Who you gonna call? Ghostbusters. Το χορέψαμε και το τραγουδήσαμε άπειρες φορές. Ήταν μέσα σε όλες τις συλλογές της χρονιάς, δεν την γλύτωνες με τίποτα!

Highlights: Οι σκηνές με την Sigourney Weaver που είναι evil.

Δείτε το τρέιλερ

No 3. The Goonies (1985) Adventure Comedy

Τις παλιές (δεν λέω καλές) εποχές μπορούσες να μείνεις μέσα στην αίθουσα του σινεμά και  να δεις την ταινία και δεύτερη φορά. Αν δε σε έκραζαν οι εισερχόμενοι, δύσκολα σε έπαιρναν χαμπάρι ειδικά σε μεγάλες επιτυχίες που γέμιζαν τους κινηματογράφους. Έτσι έκανα και στο Goonies. Το Goonies είναι απλά μαγικό. Μια παιδική περιπέτεια για όλη την οικογένεια που αγγίζει τα πιο απλά ένστικτά μας. Έχει δράση, πλάκα και υψηλά ιδανικά. Πάνω από όλα όμως το feeling ότι κάνοντας σκανταλιές και περνώντας δοκιμασίες μπορείς να πετύχεις τόσο πολλά, είναι υπέροχο.

Highlights: Το πειρατικό και ο Sloth (γλύκας)!

Δείτε το τρέιλερ

 

No 4. The woman in red (1984) Comedy Romance

Ο Gene Wilder είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους top ten κωμικούς όλων των εποχών. Και μόνο που παίζει στο θεϊκό “Frankenstein Junior” του Mel Brooks αρκεί για να τον θυμόμαστε για πάντα. Στη “γυναικάρα με τα κόκκινα” του 1984 μπορεί να μην ξεδιπλώνει το κωμικό του ταλέντο όσο μπορεί, είναι όμως καθαρά λόγω του σεναρίου. Βλέπετε το story είναι ρομαντικό και παίζει και η Kelly Le Brock (Όνειρα, πουλιά μου ταξιδιάρικα…), ενώ στο soundtrack παίζει ο πολύς Stevie Wonder. Όπως και να ‘χει περιέχει πέντε-έξι σκηνές που είναι μοναδικές.

Highlights: Η παρεξηγησιάρα Ms Milner και το βλέμμα απορίας του Gene Wilder.

 

Δείτε το τρέιλερ

No 5. Flash Gordon (1980) Adventure Fantasy

Queen στο soundtrack και αέρα στα πανιά μας! Sci fi περιπέτεια - κωμωδία με κιτς χρωματιστά κοστούμια και την Ornella Muti με σχιστό φόρεμα. Τι να λέμε τώρα. Με ένα παρανοϊκό σενάριο, υπερβολικές ερμηνείες (ε κόμικ μεταφορά είναι στο κάτω κάτω,) πολλά ξεκαρδιστικά εφέ και φοβερά μεγαλεπήβολα σκηνικά θα μπορούσε να είναι μια απόλυτη καταστροφή. Μπορεί εμπορικά να ήταν, όσοι όμως το είδαμε στην ηλικία των 10 (περίπου) το λατρέψαμε. Και παραδόξως εγώ τουλάχιστον, το ξαναβλέπω άνετα και σήμερα. GORDON’S ALIVE!

Highlights: Ο Max Von Sydow ως Emperor Ming είναι πιο σοβαρός από όλη την υπόλοιπη ταινία!

Δείτε το τρέιλερ

 

No 6. Gremlins (1984) Comedy Horror

Αχ βαχ μελαγχόλησα. Γιατί δεν γίνονται πια ταινίες σαν τα Gremlins; Ε, γιατί; Γιατί πια και το πιο μεγάλο και τρομακτικό τέρας που θα δημιουργηθεί σήμερα στον υπολογιστή κάποιου σχεδιαστή δεν “μετράει” τόσο όσο μια puppet Gremlin; Γιατί;

Θα σας πω γιατί. Διότι συγκλονιστικό για κάθε έφηβο (και φοβερό και δεν “παίζεται” και “μαμάει”) είναι αυτό που βλέπει στην εφηβεία του. Για τον έφηβο του ’99 ήταν η “Έκτη Αίσθηση”, για τον έφηβο του 2001 ο “Άρχοντας των δαχτυλιδιών”, για τον έφηβο του 1977 “Ο πόλεμος των Άστρων”. Τα Gremlins ήταν μέρος της δικιάς μου εφηβείας και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, της κινηματογραφικής μου διαπαιδαγώγησης. Είναι τόσο cult που δεν το μιμήθηκε κανείς ποτέ!

Highlights: Γκρέμλιν στο φούρνο μικροκυμάτων.

Δείτε το τρέιλερ

No 7. Stand by me (1986) Adventure Drama

Βασισμένο σε μυθιστόρημα του Steven King το “Stand by me” του Rob Reiner (που τότε έδειχνε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα) είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ένα συγκινητικό ταξίδι για την ενηλικίωση με μια παρέα νεαρών (πολύ καλές ερμηνείες) να αναζητούν όχι μόνο ένα πτώμα αλλά το αληθινό νόημα της φιλίας. Με αρκετά στοιχεία θρίλερ (Stephen King είναι αυτός..) δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το προηγούμενο και το επόμενό στη λίστα. Γελάστε και διαγράψτε την υπόλοιπη λίστα από τη μνήμη σας. Το “Stand by me” δείτε το όμως.

Highlights: Ο River Phoenix και η ατάκα του φινάλε.

Δείτε το τρέιλερ

No 8. Robocop (1987) Action Sci Fi

Οι αφίσες του Robocop ήταν παντού το 1987. Ήταν το κάτι παραπάνω από αντίστοιχες παραγωγές της εποχής, με robot και ξύλο που διαδραματίζονται στο μέλλον. Ο Robocop είναι ένας μπάτσος που επιστρέφει στη δράση, μετά το θάνατό του, ως ένα cyborg που επιβάλει το νόμο “προγραμματισμένα”.

Tο συγκεκριμένο σενάριο είχε την τύχη να σκηνοθετηθεί από τον Paul Verhoeven. Ο οποίος κάνει το τρία σε ένα. Δηλαδή προσφέρει ένα πακέτο δράσης, επιστημονικής φαντασίας και κοινωνικής σάτιρας. Απεργίες, κρίση, εγκληματικότητα (σας θυμίζει κάτι;). Φυσικά όπως συνήθιζε τότε (βλ. Σάρκα και Αίμα) υπάρχει πολύ βία και gore. Για άλλους το Robocop είναι μια μπούρδα, για άλλους ένα καλό B Movie και για άλλους ένα υποτιμημένο διαμάντι. Για μένα δεν είναι κάτι άλλο παρά ένα must see για τα eighties. Καλό αλλά δεν θα τρελαθούμε κιόλας. Οι συνέχειές του είναι πάντως άκυρες!

Highlights: “Dead or alive, you’re coming with me!”

Δείτε το τρέιλερ

 

No 9. Back to the future (1985) Adventure Sci Fi Comedy

Να σημειωθεί ότι ο Zemeckis είναι κάτι σαν Spielberg!

Κάνει σταθερά επιτυχίες όπως το Forrest Gump, ο Ναυαγός (Cast Away), η Επαφή (Contact) αλλά και το Flight του 2012 με τον Denzel Washington.

To Back to the Future μας φέρνει σε επαφή για πρώτη φορά (ακολούθησαν 2 sequel) με τον Marty. Και ο Marty μας φέρνει σε επαφή με τον Emmett Brown τον τρελό επιστήμονα που ενσαρκώνει ο Christofer Lloyd. Το ταξίδι στο χρόνο του Marty είναι ζωτικής σημασίας εφόσον θα πρέπει να σιγουρέψει τη γνωριμία των γονιών του φυσικά επιβεβαιώνοντας την ίδια του την ύπαρξη. Από το 1985 στο 1955 λοιπόν και εμείς από το 2013 να δηλώνουμε “Πιο διασκεδαστικό δεν γίνεται!”

Highlights: Όλο το πακέτο είναι ακαταμάχητο.

Δείτε το τρέιλερ

 

No 10 Cult Alert Trick or Treat (1986) Horror Comedy Music

Ό,τι πιο cult υπάρχει στη λίστα αλλά και σε πολλές λίστες παγκοσμίως!

Heavy metal ταινία για ένα evil εκδικητικό metal star που θέλει να επιστρέψει στη ζωή μέσω των στερεοφωνικών και των ηχείων! Έχετε το νου σας και στο πιστολάκι για τα μαλλιά! Βινύλια παίζονται ανάποδα, κεριά, πεντάλφες, οι Fastway ροκάρουν φανταστικά και ο Ozzy και ο Gene Simmons (Kiss) εμφανίζονται ως guest και κράχτες για δευτερόλεπτα. Ως χεβυμεταλάς το παρακολούθησα 25 φορές. Συγκλονιστικό στοιχείο: Για κάποια χρόνια έψαχνα το βινύλιο του soundtrack, αλλά όταν το βρήκα (μετά από 5 χρόνια, το ’91) είχα χάσει το ενδιαφέρον μου και δεν το πήρα. Πλέον βρίσκω τη δισκογραφία των Fastway με ένα κλικ…

Highlights: O Sammi Curr και το ότι η ταινία δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. This is cult!

Δείτε το τρέιλερ 

“Jagten” The Hunt (2012) Drama

 The Hunt

Το Jagten με σοκάρισε. Θα μπορούσε κάλλιστα να παρουσιαστεί στην στήλη “Πίσω γορίλα” εφόσον το σενάριό του προκαλεί τρόμο.

 Καλώς ήρθατε λοιπόν στην πόλη του καθηγητή Lucas. Μια μικρή επαρχιακή πόλη όπου θα διαδραματιστεί το δράμα, ή το συγκινητικό μας θρίλερ αν θέλετε, και όπου η μοναχική ζωή του Lucas θα πάρει απρόσμενη τροπή όταν θα κατηγορηθεί για παιδεραστία. Ενώ στη ζωή του προσπαθεί να βρει πάλι την αγάπη από τη νέα του σύντροφο αλλά και από τον έφηβο γιο του που ζει με την πρώην γυναίκα του, ένα αθώο ψέμα θα τον οδηγήσει στην καταστροφή.

Αυτή η τυχαία δήλωση θα παρασύρει με απίστευτη ευκολία και ταχύτητα τον περίγυρό του στο μίσος και την αποστροφή. Η Klara που ζει έναν παιδικό έρωτα στη φαντασία της με τον δάσκαλό της, δεν έχει φυσικά καμιά επίγνωση των επιπτώσεων από τη δήλωσή της. Εκεί είναι και όλη η δύναμη του σεναρίου του σκηνοθέτη και συνσεναριογράφου Thomas Vinterberg. Η ευκολία με την οποία μεταφέρεται το ψέμα και η αδυναμία του πρωταγωνιστή να το αντιμετωπίσει. Ειδικά όταν υπάρχουν στη μέση παιδιά, αν το καλοσκεφτούμε χάνεται κάθε είδους ψυχραιμία. Καλώς ή κακώς έτσι είναι. Στην περίπτωση του Lucas υπάρχουν κι άλλα επιβαρυντικά. Το μέγεθος της πόλης (τον ξέρουν όλοι), το επάγγελμά του και το ότι η κατηγορία είναι από την κόρη του καλύτερού του φίλου. Όλα συνθέτουν έναν πραγματικό εφιάλτη. Κι όμως είναι αθώος.

Το σκηνοθετικό περιτύλιγμα σε αυτό το βαρύ και ασήκωτο σενάριο, περιλαμβάνει άφθονο ρεαλισμό (άρα και έλλειψη μουσικής επένδυσης), όμορφη φωτογραφία και φυσικά πολύ καλές ερμηνείες. Ο Mads Mikkelsen είναι αυτό που λέμε καθηλωτικός. Η εξαιρετική του ερμηνεία δημιουργεί στο θεατή συναισθήματα συγκίνησης και προβληματισμού για το πώς καταφέρνει και κρατάει την αξιοπρέπειά του και μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι θα κάναμε εάν ήμασταν στη θέση του. Δέχεται ψυχολογικές και φυσικές επιθέσεις, με σκοπό την εκδίκηση και την απόδοση δικαιοσύνης και όμως καταφέρνει (μέχρι ενός σημείου) να παραμείνει όρθιος.

Δείτε το και νιώστε ένα δυνατό δραματικό φιλμ. Καθόλου εύκολο, θα σας κάνει να νιώσετε αβοήθητοι, τρομαγμένοι και συνάμα οργισμένοι! Με ένα αμφιλεγόμενο σε ερμηνεία φινάλε, δεν είναι καθόλου τυχαίο που η ταινία βρίσκεται στα “250” καλύτερα του IMDB.

Καλή θέαση!

ΥΓ.  Eιδική αναφορά πρέπει να γίνει για το μικρό κοριτσάκι που παίζει τόσο, μα τόσο καλά που κοντράρει στα ίσα τους ενήλικους και έμπειρους συναδέλφους της.

Joanne Shaw Taylor - White Sugar (2009) Blues rock

Η Joanne Shaw Taylor είναι γεννηθείς το 1986 και παίζει τα blues! Την ανακάλυψε στα 16 της ο Dane Stewart (Eurhythmics) και την πήρε μαζί του σε περιοδεία στην Ευρώπη.

Το “White Sugar” είναι το ντεμπούτο της που κυκλοφόρησε το 2009. Ξεκινώντας με το “Going Home” που έχει ρυθμό και πάθος διαπιστώνουμε ότι εκτός από μαστόρισσα στην κιθάρα έχει και πολύ καλή φωνή (κοντά στη Joss Stone). Το άλμπουμ καλύπτει διάφορες διαθέσεις blues rock σε ύφος και ταχύτητα. Έχει cool slow κομμάτια (Just another world, Heavy heart), έχει ηλεκτρικό rocking blues που ανεβοκατεβάζει ταχύτητες με ωραίο solo (Bones) και φυσικά ερωτική μπαλάντα με 2 (!) solo παρακαλώ (Blackest Day).

Μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται και funky ρυθμοί και ταξιδιάρικο rock (ξέρετε, driving καταστάσεις). Πάνω απ’ όλα όμως είναι blues και το τοπ κομμάτι του δίσκου είναι το “Time has come” με το 3λεπτο (ο Χριστός και η Παναγία) solo του.

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η Joanne Shaw Taylor έχει χάρισμα! Είναι από τις περιπτώσεις που ήταν γραφτό να την ανακαλύψει κάποιος. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο στη ζωή της , γιατί πολύ απλά θα ήταν δυστυχισμένη. Με πλήρη επίγνωση αυτού που λέω, θεωρώ ότι είναι ένας θηλυκός Stevie Ray Vaughan, από τον οποίο και έχει επηρεαστεί  φουλ  στο παίξιμο.

Παραθέτω video που παίζει live το “Time has come” και όχι την studio εκτέλεση για να την απολαύσετε σε όλο της το μεγαλείο.

Δίνει νόημα στη γνωστή φράση “παίζει παπάδες”. Αν προσέξετε καλά θα δείτε και θα ακούσετε καλόγριες και μοναχούς αλλά και καθολικούς και βουδιστές.

Καλή ακρόαση.