Το δελτίο καιρού ήταν
απογοητευτικό, καταιγίδες και βροχές. Όλη την εβδομάδα έβγαιναν έκτακτα δελτία
για πτώση της θερμοκρασίας και βροχοπτώσεις. Τελικά και ενώ όλη την εβδομάδα
διαψεύστηκαν παταγωδώς, το μεσημέρι της Παρασκευής σποραδικές μπόρες με έκαναν
να αμφιβάλω για την πραγματοποίηση της εμφάνισης του Φοίβου στον κήπο του
Μεγάρου Μουσικής.
Εντέλει ως δια μαγείας η
συναυλία πραγματοποιήθηκε σε έναν ασφυκτικά γεμάτο κήπο, κάτω από έναν ξάστερο
ουρανό. Ναι καλά διαβάσατε και οι κήποι γεμίζουν ασφυκτικά. Πως αλλιώς να
περιγραφεί το ότι έπρεπε να προσέχεις που πατάς ακόμη και στα μονοπάτια του
πάρκου όπου συνωστίζονταν οι όρθιοι. Υγρασία και ζουζούνια οι μοναδικοί
αρνητικοί παράγοντες σε αυτό το χώρο, ενώ κάποιοι δήλωναν κουρασμένοι να
ανέβουν το αρκετά μεγάλο μονοπάτι προς τον συναυλιακό χώρο.
Ο Φοίβος ξεκίνησε στην
ώρα του, γνωρίζοντας ότι έχει γεμίσει το χώρο (“Μεγαλοπιαστήκαμε” όπως ανέφερε
αργότερα) και με το γνωστό του ύφος μας παρουσίασε τα τραγούδια του. Σε μπλε
φόντο και με πολύ αξιόλογους μουσικούς απέδωσε την πλειοψηφία τους, όπως
συνηθίζει διασκευασμένα. Κάποια rock, λίγο πιο punk κάποιο άλλο, ή ακόμη και σε μορφή
μπαλάντας. Τα φώτα κοκκίνισαν για το “Χάλια” ενώ στη συνέχεια ακούστηκε και το
πρώτο από τα δυο τραγούδια των Ημισκουμπρίων το "Je Suis Bossu", παλιά μεταξύ τους συνεργασία. Ο
Φοίβος παρόλο που έχασε τα λόγια του στο τέλος, έδειξε τη διάθεσή του για να
μας διασκεδάσει χωρίς όρια.
Έτσι στη συνέχεια ακολούθησε ένα φανταστικό σερί με
τo “Τραίνο στην κορυφογραμμή” να
ξεχωρίζει. Εκτός από τα γνωστά και πολυαγαπημένα της δισκογραφίας του όπως η "Μπόσα Νόβα του Ησαΐα", "ο
Καθρέπτης", "η Υβρεοπομπή" (απαραίτητη), το
“mp3”, ακούστηκαν
και τα “Ο μπάσταρδος γιος” και “Ερημιά στην Καλλιθέα”, το τελευταίο προς το
φινάλε από τον επερχόμενο δίσκο του.
Απολαυστικός όπως πάντα,
με τις ιστορίες του για το πώς έγραψε τα τραγούδια του, κέρδιζε εύκολα το
χειροκρότημα του κοινού. Μάθαμε για τον Πατώκο (και την γυναίκα του φυσικά),
για την Δάφνη (super
ferry), μέχρι και
για το πάρτι στη Βουλιαγμένη του Κηλαηδόνη στο οποίο θα μπορούσε να έχει
παραβρεθεί αλλά οι γονείς του είχαν άλλα σχέδια. Η συναυλία στο τελευταίο
μισάωρο απογειώθηκε, εφόσον με χαρακτηριστική ευκολία το κοινό σηκώθηκε όρθιο
στο πρώτο πρόσταγμα του Φοίβου, για να χορέψει στη γρήγορη εκτέλεσή του “Αυτή
που περνάει”. Το στιγμιότυπο που ακολούθησε θα το φέρνω στο μυαλό μου συχνά σε
περιπτώσεις που η ζωή με οδηγεί σε άγχη και αδιέξοδα. Αφού μας ανακοίνωσε ότι
θα μάθουμε το λόγο που μας οδήγησε στην κρίση, περιμέναμε όλοι με αγωνία να
δούμε τι είναι αυτό που “έχουμε κάνει όλοι μια φορά τουλάχιστον στη ζωή μας”. Τι
είναι αυτό που άμα το κάνουμε όλοι οι παρευρισκόμενοι (ομαδική ψυχοθεραπεία that is) θα απελευθερωθούμε και έχουμε σοβαρή
πιθανότητα να σωθούμε από την κατάσταση που βρισκόμαστε. Τα γνωστά “Παπάκια” αγαπητοί αναγνώστες και οι χορευτικές
κινήσεις που επιβάλλονται κατά την ακρόασή τους είναι η μόνη λύση. Και αυτό
κάναμε όλοι με όρεξη και χάρη, υπό την αναρχική στιχουργικά εκδοχή. Και όντως
απελευθερωθήκαμε! Ε, στη συνέχεια ο χορός δεν σταμάτησε καθόλου. Ακολούθησε μια
80’s εκτέλεση του Ευλαμπία (Γιοκαρίνης δε μπεστ) με
τους ρυθμούς όμως του “Eye
of the tiger” και του “Beat it” μεταξύ άλλων να εναλλάσσονται και το
κέφι χτύπησε ουρανό. Έτσι οδηγηθήκαμε “Στη Ντισκοτέκ”, στην εκδοχή των Ημισκουμπρίων
(για άλλη μια φορά) όπου μικροί και μεγάλοι ξεσαλώσανε!
Έφυγε, ξαναβγήκε,
τραγούδησε μόνος με την κιθάρα του και αφού μας συγκίνησε, αναγκαστικά λόγω της
απόστασης από το νοσοκομείο, μας αποχαιρέτησε.
Η “Αρμένικη βίζιτα” του
Φοίβου Δεληβοριά κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη. Μια συναυλία του Φοίβου είναι πλέον
βέβαιο ότι θα σου ανταποδώσει πολλά. Είναι σπουδαίο να φεύγεις με το χαμόγελο
στα χείλη έχοντας ξεχάσει (έστω προσωρινά) όλα όσα σε απασχολούν.
Όσο για το κοινό του,
στάθηκε αντάξιο της βραδιάς με τις εκδηλώσεις του, ενώ δεν ήταν λίγοι και οι
νεαροί οπαδοί του με μονοψήφιες ηλικίες. Περάσαμε όλοι καλά, και του χρόνου!
ΥΓ. Ένα
ευχαριστώ στον Γιώργο και την Ελένη, για την κοντινή φωτογραφία του ρεπορτάζ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου