Φοίβος Δεληβοριάς 18/4/2015 στο Σταυρό του Νότου ή αλλιώς Ο Μπάσταρδος Γιος

Τον Δεληβοριά τον είδα ζωντανά πριν από 10 χρόνια περίπου στο “Στον Αέρα” στην Πετρούπολη χάρη σε μια φίλη φαν που μας έκανε την έξοδο για τα γενέθλιά της. Μέχρι τότε άκουγα τα τραγούδια του στο ραδιόφωνο αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν και από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Μετά από αυτό το live έχουν ακολουθήσει αρκετά άλλα αφού είναι από τους καλλιτέχνες που αν δεν τον δεις επί σκηνής δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλός είναι.

Έτσι λοιπόν φέτος βρεθήκαμε στο Σταυρό του Νότου για να γιορτάσουμε μαζί του τα 25 χρόνια του στη μουσική σκηνή στην πρώτη από τις δυο του παραστάσεις.

Στις 11.15 αφού γέμισε το μαγαζί βγήκε ο Φοίβος με τους τρεις εξαιρετικούς μουσικούς που τον συνόδευαν, ξεκινώντας το πρόγραμμα με το “Αφού δε μ’αγαπάς” συνεχίζοντας σε χαμηλούς τόνους μέχρι το διάλειμμα στις 12.30. Το δεύτερο πρόγραμμα ήταν σε πιο δυνατούς ρυθμούς.

 Ακούστηκαν όλα τα αγαπημένα τραγούδια με τον “Καθρέφτη”, την “Μπόσα Νόβα του Ησαΐα” που όπως μας εκμυστηρεύτηκε είναι και το αγαπημένο του, “Αυτή που περνάει”, “Το Διπλοπαντρεμένος”, “Τρένο στην κορυφογραμμή” και άλλα πολλά με έναν Φοίβο να τα δίνει όλα, να περπατάει τραγουδώντας ανάμεσα στο κοινό διαχυτικός, ακόμα και να τον ραίνουν με κουκλάκια στο “Εγώ κι ο Πουφ” αλλά και νέα του τραγούδια. Το δεύτερο μέρος έκλεισε με μια διασκευή του “Ghost Busters” σε “Γιος Μπάσταρδο” παρουσιάζοντάς μας για μια ακόμα φορά τους μουσικούς συνεργάτες του.

Το τρίτο μέρος όμως ήταν η μεγάλη έκπληξη για όλους μας. Όταν ο Φοίβος βγήκε στη σκηνή με μόνη του συνοδεία την κιθάρα του για να μας παίξει το “Ελεφαντάκι”, το "Ένας ίσον κανένας" παρέα με τα παιδιά από τη Συντεχνία Γέλιου που είχαν έρθει να παρακολουθήσουν το live, από τη θεατρική παράσταση Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης για την οποία έγραψε τη μουσική ο Φοίβος, την εκπληκτική εκτέλεση του Στη “Ντισκοτέκ” μαζί με τον Δημήτρη Μεντζέλο (!) ακόμα και το “Ανέβηκα στην Πιπεριά”. Σε όλη τη διάρκεια του Live δεν έλειψαν οι αγαπημένες διηγήσεις του με τον μοναδικό τρόπο που τον χαρακτηρίζει και με το κοινό να τις ζητάει και να συμμετέχει.

Στις 3.00 που φύγαμε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, το πρόγραμμα συνέχιζε κανονικά με αμείωτο κέφι και διάθεση. 

«Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά»

Μέχρι την επόμενη φορά που θα μας ταξιδέψει…

Κείμενο: Soulcat

Φωτογραφίες: Ελένη