Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Only Lovers Left Alive (2013) Drama, Comedy, Horror




Το “Dead Man” είναι μια από τις καλύτερες ταινίες των 90΄s και της κινηματογραφικής ιστορίας γενικότερα. Είχε ξεκινήσει η γνωριμία μου με τον Jarmusch νωρίτερα με το  «Down by law”. Παρακολουθώ τις ταινίες του πάντα με ενδιαφέρον και θεωρώ ότι το περιθωριακό στυλ και οι χαβαλετζίδικοι διάλογοι των σεναρίων του θα έπρεπε να αγγίζουν περισσότερο κόσμο. Ο περισσότερος κόσμος βέβαια δεν είναι μποέμ, δεν έχει κολλητό τον Ίγκυ Ποπ και δεν αρέσκεται σε αργές ταινίες όπου πρωταγωνιστούν περιθωριακές φιγούρες και soundtrack που είναι προορισμένα για να Ακουστούν (με το Α κεφαλαίο) με ελάχιστη δράση.
Το “Only Lovers Left Alive” δεν ξεφεύγει στο παραμικρό από την παραπάνω συνταγή. Είναι δηλαδή ο Jarmusch που ξέρουμε και μας αρέσει. Το σενάριό του, αυτή τη φορά, καταπιάνεται με βαμπίρ. Η ιστορία εξελίσσεται στο παρόν και αφορά τον Adam και την Eve (!), ένα ζευγάρι βρικολάκων που προσπαθεί να ξεπεράσει την μεταξύ τους κρίση. Η Eve προσπαθεί να συμπαρασταθεί στον Adam, ο οποίος έχει πέσει σε βαριά κατάθλιψη, όμως ο ερχομός της μικρής αδερφής της Eve, θα δημιουργήσει ακόμα περισσότερα προβλήματα.
Οι απέθαντοι του Jim Jarmusch δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με ότι έχετε δει μέχρι τώρα. Είναι απομονωμένα πρεζάκια που γουστάρουν ροκ (και παίζουν κιόλας),  ενώ φιλοσοφούν για το νόημα της ζωής τους στον κόσμο των ανθρώπων (των υποδεέστερων αυτών πλασμάτων).
Ο Adam δεν αντέχει άλλο τη συναναστροφή με τους ανθρώπους, ούτε μπορεί να συνειδητοποιήσει την απαράδεκτη εξέλιξή τους ανά τους αιώνες. Η Eve από την άλλη πλέει στη χαρά της ζωής και στις δυνατότητες διασκέδασης που σου δίνει. Η ζωή είναι για να περνάς καλά και γιατί όχι και για πάντα, σύμφωνα με την Eve.
Η στυλιζαρισμένη ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Jarmusch είναι ευρηματική και περιέχει αρκετές σκηνές «τραβηγμένες» για τα δικά του δεδομένα. Εξάλλου, με βαμπίρ ασχολείται οπότε ανάλογη και η αντιμετώπιση του θέματος.
Προκαταβολικά, για όσους δεν γνωρίζουν τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, προετοιμαστείτε για την παντελή έλλειψη σκηνών δράσης. Η ταινία αφορά την (πολλές φορές) βαρετή καθημερινότητα του ζεύγους.
Αυτό όμως δεν πρέπει να σας εμποδίσει από το να την προτιμήσετε. Οι καυστικές ατάκες, οι σινεφίλ αναφορές και οι πολύ καλές ερμηνείες της Tilda Swinton και του Tom Hiddleston θα σας αποζημιώσουν.
Άσε που έχει και ΓΑΜΩ τα soundtrack, από την μπάντα που συμμετέχει ο ίδιος ο Jarmusch (SQURL), αλλά και επιλογές του ίδιου που είναι για άλλη μια φορά εκπληκτικές, και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της θέασης της ταινίας.
Αράξτε, ξαπλώστε και απολαύστε.

ΥΓ. Αναφέρεται ότι δέχθηκε πίεση για να προσθέσει κι άλλες σκηνές δράσης, στις λίγες που είχε γυρίσει πριν την ολοκλήρωση της ταινίας. Και τι κάνει λοιπόν; Τις αφαιρεί όλες. Θεός!


 

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

Big Bad Wolves (2013) Thriller, Comedy

 
Το Ισραήλ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι με αυτήν εδώ την κωμωδία τρόμου.
Τοπική κοινωνία μαστίζεται από τη δράση serial killer που βασανίζει και στη συνέχεια αποκεφαλίζει μικρά κορίτσια. Οι Big Bad Wolves είναι οι τρεις πρωταγωνιστές. Το κοινό τους στοιχείο: και οι τρεις είναι κακοί γονείς. Ο κύριος ύποπτος δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο, ο ντετέκτιβ που έχει αναλάβει τη διαλεύκανση της υπόθεσης και ο πατέρας του τελευταίου θύματος.
Ο τελευταίος έχει ως στόχο να αποσπάσει την ομολογία του δασκάλου, παρόλο που δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία αρκετά για να κατηγορηθεί επίσημα. Έτσι λοιπόν, αποφασίζει να τον απαγάγει και να του κάνει αυτά που (υποτίθεται;) ότι κάνει και ο ίδιος στα θύματά του. Πριν από αυτόν έχει ξεκινήσει τα βασανιστήρια ο ντετέκτιβ της υπόθεσης αλλά εκθέτει το αστυνομικό σώμα, όταν κυκλοφορήσει το
video με αυτά που προκαλεί στον ανήμπορο να αντιδράσει δάσκαλο και τίθεται εκτός υπηρεσίας.
Θα μπορούσε να είναι μια ταινία τρόμου που θα μείνει στην ιστορία για τις φρικτές δολοφονίες, την σκοτεινή ατμόσφαιρα και τον ευφυέστατο δολοφόνο που θα αποκαλυφθεί στο φινάλε. Κάτι σαν το “Seven” ας πούμε. Και όμως οι Aharon Keshales και Navot Papushado (μαζί σκηνοθεσία και σενάριο) κάνουν την έκπληξη και με ένα τόσο δύσκολο και βαρύ θέμα, κάνουν το κοινό να γελά με τις ατάκες και τις καταστάσεις που δημιουργούν.
Οι καυστικοί διάλογοι είναι της Ταραντινικής σχολής και υπερτερούν έναντι των σοβαρών και δραματικών στοιχείων. Υπάρχουν και αυτά, όμως χάνονται μπροστά στην psycho fun διάθεση που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των σκηνών. Και μέσα στο fun αιωρείται και η αμφιβολία για το εάν όντως το έχει κάνει ο δάσκαλος.
Άκρως ενδιαφέρουσα μίξη ειδών (κωμωδία, θρίλερ, μυστήριο), που συμπεριλαμβάνει και πολλά σχόλια πάνω στον τρόπο ζωής της ισραηλινής κοινωνίας, όπως ο φόβος για τους άραβες, η εξάρτηση παιδιών από τους γονείς κ.ά.
Ένα comedy torture porn από το Ισραήλ που αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία. Εξάλλου, κατά δήλωση του Tarantino: “The best film of 2013”.