Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Νίκος Ξυδάκης – 16/1/2016 Ρυθμός Stage



Παρασκευή μεσημέρι, χτυπάει το τηλέφωνο. Η φίλη μου η Κατερίνα μου λέει ότι έχει κερδίσει προσκλήσεις για το Νίκο Ξυδάκη και αν μ’ ενδιαφέρει να πάω με την παρέα της. Της απάντησα: «Δεν ξέρω, να το σκεφτώ και να σου απαντήσω πιο μετά…»

Ο Νίκος Ξυδάκης είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης. Αυτό νομίζω το γνωρίζουν όλοι. Έχουμε ακούσει τραγούδια που ξέρουμε ότι έχει γράψει αλλά και άλλα που δε γνωρίζαμε ότι είναι ο συνθέτης τους. Το σημαντικότερο είναι ότι ο Νίκος Ξυδάκης είναι Καλλιτέχνης, είναι ένας Δον Κιχώτης της μουσικής αλλά και της ζωής. Με ένα γλυκό πρόσωπο, μια ζεστή φωνή αλλά και με κορμοστασιά, παράστημα, κομψότητα, σε κάνει ταυτόχρονα να νιώθεις ότι έχει το απόμακρο του καλλιτέχνη αλλά και τη ζεστασιά ενός δικού σου ανθρώπου. Είναι ευγενικός, με πολύ χιούμορ και φυσικά φαίνεται ότι απολαμβάνει αυτό που κάνει.
Ο τίτλος της μουσικής του παράστασης είναι «Τα Λαθροδιάσημα», ένας νεολογισμός τον οποίο είχε εφεύρει ο Κωστής Παπαγιώργης, και αναφέρεται στα τραγούδια εκείνα που δεν έχουν ακουστεί ιδιαίτερα σε συναυλίες του Ξυδάκη και που δεν είναι τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό. Η παράσταση είχε δύο μέρη. Στο πρώτο ακούστηκαν τα πιο έντεχνα, τα πιο «κουλτουριάρικα» κομμάτια, και στο δεύτερο ακούσαμε τα πιο γνωστά και μάλλον πιο «λαϊκά» τραγούδια του συνθέτη. Το βασικό όργανο καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης ήταν το κανονάκι. Ένα όργανο με υπέροχο ήχο που σε γεμίζει νοσταλγία για χαμένες πατρίδες και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Σε πολλά σημεία της παράστασης ο Νίκος Ξυδάκης είχε στραμμένο το βλέμμα του πάνω στον μουσικό, Πάνο Δημητρακόπουλο σαν να «κρεμόταν» απ’ τα δάχτυλά του ή σαν να περίμενε να του δώσει τον τόνο και συνάμα το έναυσμα για ν’ αρχίσει το τραγούδι.
Ακούστηκαν τραγούδια όπως: «Σπέσιαλ Ελλάς»,  «Χαβαλεδιάρικο», «Μένω με την μάνα μου», «Νέρων», «Η ρωγμή του χρόνου», αρκετά από τον δίσκο «Η εκδίκηση της γυφτιάς», όπως το «Τρελή κι αδέσποτη» το οποίο ο Ξυδάκης ξεκίνησε με ήπιο τόνο και στη συνέχεια ακούστηκε ο γνωστός ήχος, το «Βρέχει στην εθνική οδό» του οποίου μας διηγήθηκε και την ιστορία, δηλαδή πως το έγραψε ο Μανώλης Ρασούλης… Και μιας και τον ανέφερα, ο Ξυδάκης τον επικαλέστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης, άλλοτε διηγώντας μας πως γράφτηκε κάποιο τραγούδι κι άλλοτε περιγράφοντας χιουμοριστικά περιστατικά εκείνες τις ατελείωτες ώρες που περνούσαν μαζί. 
Θα τολμούσα να πω ότι ο Νίκος Ξυδάκης έχει και κάτι από περφόρμερ, μιας και μιλούσε αρκετά, αναφέρονταν στους συνεργάτες του, αφηγείτο διάφορες ιστορίες που αφορούσαν στα τραγούδια που ακούγονταν, απολάμβανε στην κυριολεξία αυτό που έκανε και σου έδινε την εντύπωση πως και είχε μια επαφή με το κοινό αλλά και ταυτόχρονα κρατούσε την απόσταση της σκηνής!

Ο Ξυδάκης συνοδεύονταν από δύο νεαρούς καλλιτέχνες, τον Ηλία Βαμβακούση και τον Απόστολο Ρίζο, και οι δύο με καλές φωνές και αγάπη για τη μουσική, και από τη Μελίνα Τανάγρη, η οποία δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είπε τέσσερα τραγούδια εκ των οποίων και το γνωστό σε πολλούς «Έρωτα μου αγιάτρευτε», που όμως θεωρώ πως ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το έχει γράψει ο Νίκος Ξυδάκης· για μένα ήταν μια από τις εκπλήξεις της βραδιάς! Άλλη μια έκπληξη ήταν η εξαιρετική εισαγωγή του τραγουδιού «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια» αλλά και η διασκευή του Πάνου Δημητρακόπουλου στο «Χαμόγελο της Τζοκόντα» με το κανονάκι του να αποτελεί ένα πραγματικό «όπλο» μουσικής και μελωδίας!
Πριν κλείσω, να σας πω και δυο λόγια για τη μουσική σκηνή Ρυθμός Stage. Είναι ένας φιλόξενος χώρος, ανοικτός προς τη σκηνή απ’ όλα τα σημεία, έχει άνετους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια για να κινείσαι με ευκολία, καλό εξαερισμό (ιδανικό για εμένα που μ’ ενοχλεί αρκετά ο καπνός) και φυσικά όσον αφορά στη μουσική, με καλό ηχητικό αποτέλεσμα. 
 Εάν λοιπόν σας αρέσει έστω και λίγο ο Νίκος Ξυδάκης, μην το σκεφτείτε καθόλου! Θα βρίσκεται τα δύο επόμενα Σάββατα, 23 & 30 Ιανουαρίου στον ίδιο χώρο και θα σας χαρίσει μια ξεχωριστή μουσική βραδιά, η οποία είμαι σίγουρη πως θα σας μείνει αξέχαστη!

Καλή διασκέδαση!
Jojo


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου