Οι Blues
Pills λοξοδρομούν, ίσως
προσωρινά. Αναμένουμε το live.
Το ομώνυμο “Lady in Gold”
που κυκλοφόρησε πριν το άλμπουμ, έκανε εντύπωση με την πλούσια παραγωγή του
καθώς και με την εντυπωσιακή φωνή της Elin.
Μέχρι εκεί όμως γιατί οι απώλειες του ήχου τους, σε σχέση με το ντεμπούτο ήταν
πολλαπλάσιες. Εμπορικό songwriting, η κιθάρα στο background, αχρείαστα γυναικεία backing
vocals και πολλά πλήκτρα. Καλό
τραγουδάκι, αλλά τραγουδάκι…
Το “Little
Boy Preacher”
ως δεύτερο single ακολουθεί την ίδια ακριβώς συνταγή (Soul-Black Keys
για κορίτσια) και έχουν αρχίσει να με ζώνουν τα φίδια. Όταν
εντέλει άκουσα ολόκληρο το δίσκο, με περίμεναν και άλλες δυσάρεστες αλλά και
(ευτυχώς) ευχάριστες εκπλήξεις. Μια από τις τελευταίες η τραγουδάρα “Burned Out”,
το καλύτερο τραγούδι του δίσκου που χαρακτηρίζεται από την cool εισαγωγή και την δυνατή riffάρα, συνοδευόμενη διακριτικά
από τα πλήκτρα. Εναλλαγές στο ρυθμό και μια Elin που μας “παίζει” ψηλά και χαμηλά. Ώπα, το
γυρίζουμε το παιχνίδι λέω από μέσα μου (2-1 και πάμε για ισοφάριση). Και όντως
(προσωρινά) το γυρίσαμε αλλά με ένα τρόπο που δεν το περίμενα. Το “I felt
a change”
είναι μια απογυμνωμένη soul-αλά
Adelle (!), μπαλάντα. Άκρως
επιτυχημένο το πείραμα και ακόμα πιο ενδιαφέρον το ότι “ενώνεται” με το “Gone so
long” όπου και πάλι η κιθάρα κάνει
το θαύμα της, ενώ στο τέλος οι φωνητικές γραμμές της Elin είναι εξωπραγματικές! Και
έτσι, μόλις συμπληρώνεται αυτή η μαγική τριάδα, το υπόλοιπο άλμπουμ, με
εξαίρεση το riff
του “You
gotta try”
είναι άγευστο. Ακόμη και η διασκευή στο “Elements
and things”
του Tony Joe
White (την οποία
συμπεριλαμβάνουν στις ζωντανές τους εμφανίσεις) ακούγεται απλά συμπαθητική και
γυαλισμένη.
Οι Blues
Pills ίσως και με την προσταγή
της εταιρείας τους, εμπορευματοποίησαν τον ήχο τους με αποτέλεσμα ένα άνισο
άλμπουμ, που θα μας αφήσει με την περιέργεια για τον ποιο δρόμο τελικά θα
ακολουθήσουν. Ίσως τελικά η προσδοκία να επηρέασε την κρίση μου και να ήμουν
λιγάκι αυστηρός. Ίσως τα παιδιά να κουράστηκαν από τις συνεχείς περιοδείες και να
«ξεπέταξαν» το κομμάτι της σύνθεσης, ποντάροντας απλά στην πολύ καλή παραγωγή
και ενορχήστρωση του δίσκου.
Αυτά που δεν χωράνε αμφισβήτηση είναι ότι ο προ διετίας ντεμπούτο δίσκος τους είναι αριστούργημα
και ότι στο επόμενo live θα είμαστε εκεί, όπως και
το 2015!
6/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου