Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Throwback: The Descent (2005) Horror

  

Ο Neil Marshall αφήνει μηδενικά περιθώρια εφησυχασμού και ηρεμίας. Από την αρχική σοκαριστική εισαγωγή και για 100 λεπτά δεν θα κάνετε διάλλειμα από τον τρόμο ούτε για 5 συνεχόμενα από αυτά…



Η εκδρομή μιας παρέας γυναικών που πάει για εξερεύνηση σε σπηλιές θα πάρει απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή όταν θα βρεθούν εγκλωβισμένες, ψάχνοντας τρόπο διαφυγής. Δυστυχώς όμως αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματά τους, αφού για «παρέα» έχουν αιμοδιψή ανθρωπόμορφα τέρατα. Η έλλειψη φωτός δημιουργεί μια απίστευτα τρομακτική ατμόσφαιρα, ενώ το όλο concept έχει αρκετά στοιχεία από το νέο κύμα Γαλλικού τρόμου των 00s. Δηλαδή γυναίκες πρωταγωνίστριες και πολύ αίμα!

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζονται τα τέρατα για να τρομάξεις στο “ The Descent”. Η αίσθηση εγκλεισμού και καμίας ελπίδας για σωτηρία είναι αρκετή από την αρχή.
Αυτό που θα ακολουθήσει στη συνέχεια, με την εμφάνιση των τεράτων, περιέχει μερικές από τις καλύτερες «αϊ σιχτίρια» σκηνές που έχετε δει, αλλά και πολλές βίαιες που εξετάζουν τα όρια μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Αναπόφευκτα, τα ζωώδη ένστικτα επιβίωσης που κρύβουν οι πρωταγωνίστριες θα βγουν στην επιφάνεια κατά το γνωστό «Ο θάνατός σου η ζωή μου».
Το φινάλε είναι άξιο της υπόλοιπης ταινίας, δηλαδή (α ρε De Palma) εφιαλτικό και πάρα πολύ τρομακτικό.
Ο Neil Marshall είχε δείξει τι μπορεί να κάνει με το “Dog Soldiers” του 2002 (και με χαμηλό budget) και με το “The Descent” υπογράφει την καλύτερη δουλειά της καριέρας του, σε επίπεδο σεναρίου και σκηνοθεσίας.



8/10

ΥΓ.1: Πληροφοριακά: Παραδόξως έχει κυκλοφορήσει και το “ The Descent No 2”,  στα όρια του απαράδεκτου. Κρατάει μια κοντινή μίνιμουμ ατμόσφαιρα αλλά αποφύγετέ το γιατί χαλάει την εικόνα του αρχικού αριστουργήματος (σε επίπεδο Horror πάντα).

ΥΓ.2: Νίκο και Φρόσω πέρασαν κιόλας 10 χρόνια από εκείνο το βράδυ που κρατιόμασταν χεράκι χεράκι στη σκοτεινή αίθουσα.




 

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Marina and the diamonds (8), Ilia Darlin 05/03/2016 Piraeus Academy



Η Marina έλαμψε για πρώτη φορά στην Αθήνα. Σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.

Η επίσκεψη της δικιάς μας Μαρίνας το 2013 στο Gagarin είχε ακυρωθεί όπως και όλη η ευρωπαϊκή τότε περιοδεία, για λογιστικούς λόγους. Η Didi Music, ανακοίνωσε ότι η Marina and the diamonds στα πλαίσια του NEON Nature Tour και με αφορμή την κυκλοφορία του τρίτου της άλμπουμ “Froot”, επιτέλους θα επισκεπτόταν τα πάτρια εδάφη.
Όταν μια Ελληνικής καταγωγής αυτοδημιούργητη pop καλλιτέχνης που καυτηριάζει τα πρότυπα της pop show business, γράφει μόνη τα τραγούδια της, μόνη διαχειρίζεται το image της και είναι super sexy, δεν έχει προβληθεί από τα Ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ε αυτό κάτι σημαίνει.
Η Marina δεν είναι του συστήματος. Κατάφερε να ανοίγει για την Katie Perry, να γεμίζει τα Venues ανά την υφήλιο και να γράφει υπέροχη ποπ μουσική. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να προκαλεί με το image και την συμπεριφορά της. Η ποιότητα και η αξία της σαν καλλιτέχνης θα επιβεβαιωθεί στη σκηνή του Piraeus Academy όπου γύρω στα 1200 διαμαντάκια έζησαν ένα φανταχτερό αλλά και ανθρώπινο συνάμα show. Ένα κοινό με μέσο όρο ηλικίας τα 20 κάτι, με φανατικό πυρήνα από νεαρούς και πιτσιρίκες- μαθήτριες, που ανυπομονούσαν να αντικρύσουν το είδωλό τους (ναι είδωλο, θα τα πούμε μετά). Δεν έλειπαν βέβαια και γονείς, ακόμη και γιαγιάδες που συνόδευαν τα εγγόνια τους. Καλύτερη εισαγωγή από το “Mowglis Road” δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Το κοινό παραληρεί και η Marina τα δίνει όλα! Καλός – δυνατός ήχος, δεμένοι οι μουσικοί της και η ίδια φανερά συγκινημένη θα μιλήσει στο κοινό στα ελληνικά. Το πρώτο μέρος με τα 5 τραγούδια του πρώτους της άλμπουμ θα περάσει σαν αστραπή. Διαπίστωσα ότι το κοινό λειτουργούσε σαν robot (με την καλή έννοια) παρόλο που η ίδια δηλώνει “I am not a robot”. Με την παραμικρή προτροπή της Μαρίνας, όπως  jump” ή “είσαστε έτοιμοι;” λίγα δεύτερα πριν το ρεφρέν, όλο το club χοροπήδαγε στο ρυθμό, σαν να πάταγε το κουμπί τους. Στίχους δε, δεν σταμάτησαν ποτέ να τραγουδούν σχεδόν όλοι… 
Από το πρώτο μέρος ξεχώρισα το “Obsessions”, όπου εκτός του ότι μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για το τραγούδι με το οποίο υπέγραψε συμβόλαιο, λίγο πριν ξεκινήσει να τραγουδάει μας πέταξε και ένα “Σας αγαπάω πάρα πολύ”, μην ελέγχοντας την χαρά που είχε να ξαναβρίσκεται στην πατρίδα της με ένα τέτοιο ενθουσιώδες κοινό.
Στο δεύτερο μέρος, του “Electra Heart” με τα πιο γρήγορα και εμπορικά κομμάτια όπως τα “Bubblegum bitch” και “Primadonna Girl”, επικράτησε πανζουρλισμός και φάνηκε ότι πρόκειται και για το αγαπημένο άλμπουμ του κοινού. Αλλαγή κοστουμιού από sexy Minnie Mouse σε ροζ Electra με ένα super εφαρμοστό κοστούμι! Στο “Teenage Idol” μας σηκώθηκε η τρίχα και κλείσιμο με το “Lies”.
Αλλαγή κοστουμιού για το τρίτο και τελευταίο μέρος, για την παρουσίαση σχεδόν ολόκληρου του “Φρούτου” (“Froot”), όπου ακούστηκαν τα 9 από τα 12 τραγούδια του άλμπουμ. Και ενώ για ότι είχε γίνει μέχρι στιγμής ήμουνα προετοιμασμένος, το τρίτο μέρος ήταν αυτό που με εντυπωσίασε. Θεωρώντας το τρίτο της άλμπουμ το πιο αδύναμο (και το πιο εμπορικό) ειδικά από τα μέσα του και μετά, οι live εκτελέσεις των κομματιών με έκαναν να το επανεκτιμήσω ως άκρως πομπώδες και μελαγχολικό. Η Marina εμφανίστηκε με ένα εντυπωσιακό μπλε λαμπυρίζων φόρεμα και ξεχώρισα το “Im a ruin” και “Forget” , όπου στο δεύτερο κατεδαφίστηκε το club!

Η μεγαλύτερη μαγκιά της βραδιάς ήταν στο encore, όταν προλογίζοντας το “Happy”, το αφιέρωσε στη γιαγιά της και μας εκμυστηρεύτηκε πόσο μεγάλη επιρροή είχε στη ζωή της. Σε όλο το tour στο συγκεκριμένο σημείο, το video wall έδειχνε εικόνες και βίντεο από την παιδική της ηλικία. Να λοιπόν μια καλλιτέχνης που τιμάει τις ρίζες της και την οικογένεια της, κάνοντας το πράξη και όχι μόνο στα λόγια.
Η αγαπημένη μας βαφτιστήρα Δήμητρα κάπου εκεί κουράστηκε κι έτσι δεν είδαμε το φινάλε με το “Blue”. Πέρασε όμως υπέροχα και είχε μια πρώτη δυνατή και επιτυχημένη συναυλιακή εμπειρία.
Για να κλείσω, επιστρέφω στο “είδωλο” που προανέφερα, και εξηγούμαι.
Η Marina δεν προσφέρει χορευτικά show επί σκηνής, δεν έχει μπαλέτο να τη συνοδεύει, ούτε ξεγυμνώνεται φιγουρατζίδικα. Ούτε καν χορεύει…
Όμως έχει φωνάρα και ερμηνεύει! Σημαντικότερο όλων ότι αποπνέει την αυτοπεποίθηση μιας δημιουργού που κυριολεκτικά χώθηκε στη pop show business με το έτσι θέλω, και  προσφέρει τραγούδια με καλογραμμένους/έξυπνους στίχους που στοχεύουν σε ένα αφυπνισμένο εφηβικό κοινό (και όχι μόνο).
Αποτελεί ένα pop πρότυπο λοιπόν που σας προτείνω (χωρίς να είναι καθόλου τραβηγμένο) εάν έχετε παιδιά και ειδικότερα κορίτσια, να τα παροτρύνετε να την ανακαλύψουν και να την ακούσουν. Μόνο κερδισμένα θα βγουν.

ΥΓ. Η Κατερίνα την χαρακτήρισε cult. Και συμφώνησα με την πρώτη. Pop cult!
ΥΓ2. Θα μπορούσα αντί της παραπάνω ανταπόκρισης-ανάλυσης να αρκεστώ στο “Μαρίνα είσαι κάβλα” που ακούστηκε δις στο πρώτο μέρος του show, όμως δεν μου το επιτρέπει το ήθος μου και το γενικότερο ύφος του blog. Εξάλλου όπως καταλάβατε, ήταν!
ΥΓ3. Δυστυχώς δεν προλάβαμε την Ιlia Darlin, κάποια άλλη φορά ίσως…
ΥΓ4.NETPLANET. Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά για τις προσκλήσεις.