1000mods (10), Naxatras (9) @ 21.1.2017 Piraeus Academy

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχε βρεθεί στο live του '13, όπου οι 1000mods supportάρανε τους (πρόσφατα διαλυμένους και επανασυνδεδεμένους ?) Graveyard. Είχα ικανοποιηθεί τόσο μετά το τέλος της εμφάνισης τους που είχα ξεχάσει (έστω προσωρινά) το κυρίως πιάτο! Η σκληρή δουλειά και οι δύο δίσκοι που ακολούθησαν το ντεμπούτο τους , το rock “Vultures” και η πρόσφατη δισκάρα “Repeated exposure to…”(No10 στην Best of λίστα για το ’16) , τους έχουν κάνει πλέον ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό stoner όνομα. Και τι πιο όμορφο για να το γιορτάσουν, πριν από την headline Ευρωπαϊκή περιοδεία τους, από ένα live best of στην πρωτεύουσα!

Ότι θα γίνει sold out το ήξερα. Δεν ήξερα όμως το επίπεδο του show , την ένταση της συμμετοχής του κόσμου και το ότι ιπτάμενες νεαρές θα κάνανε crowd surfing σε διάφορα σημεία του club. Το Piraeus Academy γεμάτο από νωρίς (μέχρι τέρμα στον τοίχο πίσω!), και οι Naxatras διέλυσαν οποιαδήποτε αμφιβολία για το hype γύρω από το όνομα τους. Φοβερή κιθάρα (σαν δύο!), ψυχεδελικοί ρυθμοί, και τα ελάχιστα φωνητικά του μπασίστα μας προσέφεραν ένα υπέροχο show για περίπου 50 λεπτά. Οι Θεσσαλονικείς έχουν λαμπρό μέλλον.

10 παρά τέταρτο και το κοινό αδημονεί, ενώ ένα μεγάλο σεντόνι θα καλύψει όλη την σκηνή. Η μπάντα ανεβαίνει και ξεκινάει παίζοντας το “Claws” πίσω από το πανί,. Κόκκινος φωτισμός συναγερμού, το σεντόνι πέφτει και το κοινό παραληρεί. Ήταν και το μοναδικό κομμάτι που το μπροστινό μέρος του κοινού έμεινε σχετικά σταθερό. Με το “Loose” δημιουργήθηκε pit για να μην ξανακλείσει ποτέ. “Road to burn”, “Vultures”, “Above179”, “Low”, The son”, 7 Flies”, μερικοί από τους ύμνους που ακολούθησαν και από τα τρία άλμπουμ τους, (σχεδόν) ισόποσα μοιρασμένα.

Το κοινό ήταν δικό τους και αυτοί από την πλευρά τους χαρούμενοι, ευγνώμονες αλλά και αμήχανοι με τις διαστάσεις που πήρε η βραδιά. Βόμβα το “El Rollito”, ενώ στο “Vidage” έγινε κάτι που είχα να ζήσω από τις θρυλικές εμφανίσεις των Ramones στο Ρόδον. Όλο το μαγαζί από άκρη σε άκρη, χοροπήδησε και σπρώχτηκε καταδικάζοντας τους να το παίζουν για πάντα και να είναι το απόλυτο highlight των συναυλιών τους.

Σε κάτι λιγότερο από δύο ώρες, και αφού μας ευχαρίστησαν “πάρα πάρα πολύ” αρκετές φορές, μας άφησαν με ένα τεράστιο χαμόγελο και την βεβαιότητα ότι από εδώ και πέρα κάθε φορά θα είναι τουλάχιστον έτσι όπως αυτή της εικοστής πρώτης Ιανουαρίου 2017.Και για εμάς και για αυτούς!

 
 

Bone Τomahawk (2015) Drama, Horror

Bone Tomahawk

Τέσσερις άντρες θα ξεκινήσουν από τη μικρή τους πόλη για να σώσουν τους απαχθέντες συμπολίτες τους από κανίβαλους τρωγλοδύτες.

Το σενάριο της ταινίας λαμβάνει χώρα στην Άγρια Δύση. Μετά το φιλμικό αξιοπερίεργο Ravenous (1999) –αν δεν το έχετε δει πλιζ κάντε το άμεσα- άλλο ένα γουέστερν με θέμα τον κανιβαλισμό έφτασε στις μεγάλες και μικρές οθόνες προς τέρψη των απανταχού horror fans αλλά και κάθε σινεφίλ που θα εκτιμήσει μια αργά εξελισσόμενη δραματική περιπέτεια.

Το Bone Tomahawk διαρκεί  132 λεπτά και είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος είναι η εισβολή του σκοταδιού στο φως, το δεύτερο είναι το ταξίδι και το τρίτο η αντεπίθεση του φωτός στο σκοτάδι. Παίρνοντας ως δεδομένο ότι έχουν έναν ουσιαστικά υπερφυσικό και βάρβαρο αντίπαλο και για να τονιστεί η ήδη τεράστια διαφορά μεταξύ του “πολιτισμένου” και του άγριου κόσμου, οι πρωταγωνιστές διακατέχονται από υψηλά επίπεδα ηθικής, αγωνιστικότητας, πίστης και αυτοθυσίας. Στην άλλη πλευρά η κόλαση. Έτσι απλά.

Η ταινία είναι αργή (ίσως υπερβολικά για όσους δεν είναι προετοιμασμένοι), με καλογραμμένους διαλόγους, ζεστό ανθρώπινο χιούμορ και διακατέχεται στο μεγαλύτερο μέρος της από ένα βαρύ πέπλο απαισιοδοξίας και ματαιότητας. Είναι τόσο παράτολμη και απελπιστικά δύσκολη η αποστολή των τεσσάρων, που μόνο ένα θαύμα θα βοηθήσει για ένα αίσιο αποτέλεσμα. Θα συμβεί όμως ποτέ;

Το Bone Tomahawk αποτελεί έναν κινηματογραφικό άθλο αλλά και έναν οδηγό για όλους τους νέους σκηνοθέτες δημιουργούς. Με μόλις 21 μέρες γυρισμάτων και το εξαντλητικό (για τα επίπεδα της Hollywoodιανής βιομηχανίας) budget του 1,8 εκ. δολαρίων, ο S.Craig Zahler παραδίδει ένα πρότυπο γουέστερν τρόμου και καταγράφεται ως ένας σπουδαίος αφηγητής.

Όσο για το cast είναι όνειρο και όλοι δίνουν άριστες ερμηνείες.

Kurt Rassel: O εμβληματικός και ανθρώπινος σερίφης.

Richard Jenkins: Βοηθός Σερίφη, say no more – απολαύστε τον.

Matthew Fox: Ο ιππότης – εκδικητής.

Patrick Wilson: Ο θεοσεβούμενος σύζυγος που πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Lili Simmons: Ως η σύζυγος που έχει απαχθεί, τα πάει περίφημα στο σχετικά σύντομο ρόλο της, με πολύ δυνατές ατάκες!

Το Bone Τomahawk είναι η horror έκπληξη που πρέπει να δείτε.

8/10

Δείτε το trailer εδώ

Agatus – The Eternalist (2016) Heavy metal

Agatus The Eternalist

Πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια από την προηγούμενη κυκλοφορία των Agatus.

Με το “The Eternalist” ακολουθούν φόρμες κλασικού metal αφήνοντας πίσω τις πολύ καλές black metal κυκλοφορίες, και δημιούργησαν τον καλύτερο heavy metal δίσκο για το 2016.

Ο The dark (φωνητικά, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα) βασίζεται στην εξαιρετική κιθαριστική δουλειά και στην Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Α παραγωγή. Οι επιρροές είναι εμφανείς και αρμονικά δεμένες. Warlord, Iron Maiden, Priest, progressive rock, ενώ σε λίγα σημεία υπερισχύει ξεκάθαρα το black metal.

Μουσική που ατσαλώνει και πωρώνει με έξοχες μελωδίες και εναλλαγές.

Έτσι πρέπει να είναι το heavy metal, δυναμικό και λυρικό συνάμα, επιβλητικό και συναισθηματικό.

Ως οπαδός του 80’s metal, είμαι σίγουρος ότι με αυτό τον τρόπο έγραψε την υπέροχη μουσική του ο The dark, ως οπαδός.

Κλείνοντας, να σημειωθεί ότι ο ήχος των ντραμς (Vorskaath) είναι θαυμάσιος , ενώ στο ηχητικό σύνολο προσθέστε και έντονο το ελληνικό στοιχείο (είπαμε Warlord) και μια τζούρα ανατολής.

Λόγω απουσίας ενός μεγάλου σε διάρκεια κομματιού (άνω των 6-7 λεπτών), αρχικά θεωρούσα ότι θα ήταν αυτό που θα έκανε την διαφορά για να είναι τέλειος ο δίσκος. Όταν συνειδητοποίησα ότι όλος ο δίσκος είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ κομμάτι, τότε κατάλαβα ότι πρέπει να βαθμολογήσω (για πρώτη φορά) όπως παρακάτω.

Ότι είδος metal κι αν προτιμάτε, ακούστε το “The Eternalist”, αγαπήστε το, και διαδώστε το.

10/10

Ακούστε το ομώνυμο εδώ