The Act of Killing (2012) Documentary Drama

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αγνόησα το “The act of killing” όταν προβλήθηκε στη χώρα μας, προσπερνώντας το, ως κάτι κουλτουρέ που αφορά μια σινεφίλ ελίτ. Δεν είχα μπει μπήκα στον κόπο να διαβάσω ότι αφορά την γενοκτονία ενός με δυο εκατομμύρια κομμουνιστών στην Ινδονησία τα έτη 1965 και 1966! Δεν ασχολήθηκα ώστε να καταλάβω ότι πρωταγωνιστούν τα ίδια κτήνη που πραγματοποίησαν τις σφαγές. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι οι ποιητικές εικόνες με τα ωραία χρώματα στην εξωτική Ινδονησία. Πού να φανταστώ ότι οι δημιουργοί του φιλμ προέτρεπαν τους πρωταγωνιστές των φρικτών γεγονότων να τα αναπαραστήσουν και να μιλήσουν για αυτά μέσω μιας fake παραγωγής διάφορων Hollywood type ταινιών!

Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Όλοι όσοι συνεργάστηκαν και έσφαξαν με ρυθμούς χολέρας είναι εξοργιστικά αμετανόητοι και έχουν όλη την καλή διάθεση να δημιουργήσουν γκανγκστερικές, πολεμικές έως και μιούζικαλ σκηνές προκειμένου να διηγηθούν τα “κατορθώματά” τους. Χαμογελούν, μεγαλώνουν τα εγγόνια τους και πετάνε αλήθειες κατάμουτρα. Ο δημιουργός (Joshua Oppenheimer) πέρασε μια δεκαετία δουλεύοντας στο φιλμ και έχει κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη τους. Με χαρακτηριστική ευκολία περιγράφουν τα πάντα. Το μίσος, τα ψέματα, τους φόνους, τη σκληρότητα, το αίμα…

Η ταινία εστιάζει στους Anwar και Kito. Ενώ ο πρώτος νιώθει μια υποψία τύψεων και κάποιες φορές βλέπει εφιάλτες, ο δεύτερος είναι αμετανόητος. Θα τα έκανε πάλι όλα σήμερα.

Η ταινία συγκλονίζει. Δεν μπορείς να την πεις διασκεδαστική, δεν υπάρχει όμως όμοιά της. Θα σας ανατριχιάσει και θα σας προβληματίσει αποκαλύπτοντας πόσο κακό υπάρχει στην ανθρώπινη φύση, μέσα από όμορφα πλάνα.

Ενδιαφέρον είναι ότι οι θύτες για τις ανάγκες της υποτιθέμενης υπερπαραγωγής, υποδύονται τα θύματα σε αρκετές σκηνές. Μπορούν να νιώσουν, να καταλάβουν τον τρόμο και την απελπισία που προκαλούσαν πριν θανατώσουν; Είναι αρκετό; Ακριβής καταγραφή δεν υπάρχει… Τα θύματα εικάζεται ότι έφτασαν τα 2 εκατομμύρια.

Το "The Act of Killing" είναι ένα αριστουργηματικό φιλμικό αξιοπερίεργο. Δεν θα ξεχάσετε ποτέ αυτά τα πρόσωπα και την ιστορία των μαζικών δολοφονιών της Ινδονησίας. Ούτε το τέλος. Ποτέ.